یک دقیقه با علم | فیلسوف شهیر تامس هابز Thomas hobbes (۱۵۸۸-۱۶۷۹) گفته بود که زندگی «کریه، ددمنش و کوتاه» است. این گفته خصوصاً در مورد جمعیت‌ها در طبیعت صدق می‌کند، جایی که مرگ پس از زندگانی طولانی به ندرت رخ می‌دهد. در حالی‌که نظریات پیشین تکاملی بر پایه هدفی فوق طبیعی بودند که موجب بهبود جانداران می‌شود، داروین متوجه شد که تنها نیروی مورد نیاز برای به جریان درآوردن تکامل، رقابت برای بقا است.
تمامی حیات در رقابت برای بقاست، رقابت بر سر منبع انرژی، غذا، اکسیژن، آب و فضای مورد نیاز برای استفاده از این منبع، قوی‌ترین شکل این رقابت بین اعضای این گونه است، زیرا آن‌ها نیازهای یکسان و روش‌های یکسان برای برآوردن این نیازها دارند. به علاوه، غریزه بقا تنها مسیری است برای رسیدن به یک غایت. هدف بقا تولیدمثلاست و افراد رقابت می‌کنند تا شانس تولیدمثل خود را تتا حد ممکن افزایش دهند. انتخاب طبیعی نه تنها منجر به مرگ افراد ضعیف‌تر می‌شود، بلکه آن‌ها را از تولیدمثل و انتقال ژن‌هایشان به نسل بعد، باز می‌دارد.