یک دقیقه با علم | در هنگام بیداری اندام‌های حسی ما اطلاعات زیادی در اختیار ما قرار می‌دهند. ما می‌توانیم به کمک این اطلاعات بازنمایی درونی‌ای از دنیای بیرون داشته باشیم. ذهن ما به جای تجربه کردن این اطلاعات حسی به صورت احساس صرف، آنچه را حواس ما به ما می گویند نظم می دهد و تعبیر می کند. به این فرآیند شناختی ادراک می گوییم. ما برای تعامل با دنیا نیاز داریم از آنچه می بینیم، می شنویم، لمس می کنیم، می بوییم و مزه می کنیم درکی داشته باشیم و بتوانیم بین آنچه مهم و آنچه بی‌اهمیت است تمایز قایل شویم. مثلا ادراک عبارت است از توانایی ما برای تمیز پیش زمینه از پس زمینه و توانایی شناسایی اشیا و جایگاه آنها. اغلب اوقات ما این کار را بی آنکه به آن فکر کنیم انجام می دهیم. برخی روان شناسان – به ویژه روان‌شناسان گشتالت – معتقدند این توانایی به طور ژنتیکی در مغز وجود دارد؛ ما به گونه‌ای «برنامه ریزی» شده‌ایم که بتوانیم اطلاعات را به صورت معنی داری مرتب کنیم. سایر روان‌شناسان معتقدند ادراک چیزی است که با تجربه آموخته می شود.