یک دقیقه با علم | مهندسی مولکولی یا نانوتکنولوژی، دستکاری ماده در اندازه‌های بسیار کوچک در حد یک میلیاردم متر (حدود یکصد هزارم ضخامت موی انسان) است. با این روش می‌توان موادی را با خواص مفید در مقیاس نانو ایجاد کرد. به عنوان نمونه، دانشمندان پوشش نامرئی با ضخامتی در حدود ۳ میکرومتر (سه میلیونیم متر) ساخته‌اند که لوله‌های اگزوز فولادی ضد زنگ درخشان را در برابر خوردگی محافظت می‌کند.
عینک‌سازها پوشش‌های نانو را در شیشه‌های عینک به کار گرفته‌اند تا آنها را در برابر خراش مقاوم‌تر کرده و تمیز کردن آنها را راحت‌تر کند. نانوماده‌های دیگری وجود دارد که استحکام مواد کامپوزیتی به کار رفته در دسته راکت تنیس و دوچرخه و غیره را افزایش می‌دهند. با این حال برخی دانشمندان نگران این موضوع هستند که استنشاق ذرات نانو به کار رفته در تولیدات تجاری سبب بروز بیماری‌هایی مانند سرطان ریه شود.
نانوماشین‌ها یا نانوبات‌ها هنوز در مراحل اولیه تحقیق و توسعه هستند. در آینده، نانوسنسورهای بسیار کوچک می‌توانند عوامل بیماری‌زا و مسموم‌کننده در بسته‌بندیهای غذایی را کشف کنند. همچنین نانوبات‌ها با شناکردن درون جریان خون شما آسیب‌های وارد به DNA درون سلول را تشخیص داده و درمان می‌کنند و یا اگر توموری وجود داشته باشد، آن را از بین می‌برند.