نیمی از انگلیسی‌هایی که پس از ۱۹۶۰ به دنیا آمده‌اند دچار سرطان خواهند شد
به گفته بنیاد پژوهش‌های سرطان در انگلستان، یکی از هر دو نفر در این کشور در طول عمرش مبتلا به سرطان تشخیص داده خواهد شد. این بنیاد می‌گوید برای پیش‌گیری از ابتلای افراد به این بیماری باید تلاش بیشتری صورت گیرد و اداره ملی بهداشت (NHS) باید برای درمان بیماران بیشتری برنامه‌ریزی کند. دانشمندان این بنیاد خیریه تا پیش از این برآورد کرده بودند که از هر سه نفر یک نفر در مقطعی از زندگی‌اش سرطان خواهد گرفت. این درصد جدید از مقاله‌ای نتیجه شده که در ژورنال سرطان بریتانیا به چاپ رسیده و حاصل روش دقیق‌تری برای محاسبه ریسک است. این به معنای آن است که نیمی از کسانی که پس از ۱۹۶۰ به دنیا آمده‌اند باید انتظار داشته باشند که زمانی در آینده مبتلا به سرطان تشخیص داده شوند. برای کسانی که پیش از این تاریخ به دنیا آمده‌اند، این احتمال همچنان یک در سه است. بیشتر افراد عمدتا به این دلیل سرطان می‌گیرند که عمرشان طولانی‌تر شده است. پروفسور پیتر ساسینی (P.Sasieni)، سرطان‌شناس دانشگاه کوئین مری در لندن و نویسنده این مقاله، می‌گوید «سرطان اساسا بیماری کهنسالی است و بیش از ۶۰ درصد تمام موارد شناخته‌شده در افراد بالای ۶۵ سال بوده است. اگر مردم به اندازه کافی عمر درازی داشته باشند، بیشترشان در مقطعی از زندگی سرطان خواهند گرفت.»
این محاسبه جدید نتیجه شیوه متفاوتی در ارزیابی خطر ابتلا به سرطان در طول عمر است. در گذشته، این محاسبه بر اساس این فرض انجام می‌شد که خطر ابتلا به سرطانی که افراد با آن زاده می‌شوند تا پایان عمرشان ثابت باقی می‌ماند. این مقاله اما تغییراتی که در آینده در جمعیت این کشور روی خواهد داد را نیز در نظر می‌گیرد- مهم‌ترین تغییر این است که بیشتر مردم پیرتر می‌شوند، اما تغییر در شیوه تغذیه، کشیدن سیگار، نوشیدن الکل، و سایر عادت‌های سبک زندگی که بر میزان ابتلا به سرطان تاثیر می‌گذارند نیز لحاظ شده است. درنتیجه معلوم شده که خطر ابتلا به سرطان برای کسی که پیش از ۱۹۶۰ به دنیا آمده کمتر از کسی است که پس از این تاریخ به دنیا آمده است، که تا اندازه‌ای به این دلیل است که کسانی که دیرتر به دنیا آمده‌اند به احتمال زیاد بیشتر عمر خواهند کرد.
بر اساس این مقاله، خطر ابتلا به سرطان در طول عمر برای زنان کمتر از مردان و به ترتیب ۵/۴۷ درصد در برابر ۵/۵۳ درصد است. بنیاد پژوهش‌های سرطان انگلستان و ساسینی اشاره می‌کنند که بسیاری از سرطان‌ها قابل پیش‌گیری‌اند. ساسینی می‌گوید «خیلی کارها می‌توان کرد که احتمالش کمتر شود- مثل ترک سیگار، ورزش کردن، کمتر نوشیدن الکل و حفظ وزن مناسب. اگر می‌خواهیم خطر ایجاد این بیماری را کاهش دهیم باید تلاش‌هایمان را مضاعف کنیم و برای پیش‌گیری بهتر از ابتلا به این بیماری در نسل‌های آینده همین حالا اقدام کنیم.»
اگرچه ممکن است افراد بیشتری سرطان بگیرند، اما افراد بیشتری هم از آن جان به در می‌برند. نرخ بهبودی از سرطان به میزان چشمگیری بهبود یافته و از دهه ۱۹۷۰ تاکنون دو برابر شده که این به واسط تشخیص سریع‌تر و درمان بهتر است. نیمی از کسانی که سرطان به تازگی در آنها تشخیص داده شده دست‌کم ۱۰ سال دیگر زنده خواهند ماند. اما مدیرعامل این بنیاد، هارپال کومار، هرگز امکان ندارد درمان واحدی برای سرطان کشف شود. به گفته او ۲۰۰ نوع سرطان وجود دارد و همه آنها با هم متفاوت‌اند. کومار می‌گوید «هرگز یک گلوله جادویی پیدا نخواهد شد که تمام سرطان‌ها را درمان کند. نمی‌توانم زمانی را پیش‌بینی کنم که چنین اتفاقی در آن بیفتد. اما هم‌اکنون می‌توانیم تعدادی از سرطان‌ها را درمان کنیم.»
اما به گفته این بنیاد خیریه، بار موارد جدید به دوش اداره ملی بهداشت انگلستان سنگین خواهد بود. کومار می‌گوید «ما اکنون بیشتر عمر می‌کنیم و این یعنی بیشتر احتمال دارد که دچار طیفی از مشکلات سلامتی وابسته به سن شویم. لازم است پیشاپیش برنامه‌ریزی کنیم که مطمئن شویم اداره ملی بهداشت از عهده این کار بر خواهد آمد. اگر این اداره همین حالا اقدام و سرمایه‌گذاری نکند، در آینده با بحران روبه‌رو خواهیم شد- و عواقب سرطان مشکلات دیگری ایجاد خواهد کرد. همانطور که سایمون استیونز (S.Stevens)، رئیس اداره ملی بهداشت، در برنامه چشم‌اندازه پنج ساله این اداره مشخص کرده، ما به برنامه‌ریزی بهتر و طرحی جدید برای ارائه خدمات نیاز داریم. از این گذشته اگر قرار است با هزینه روزافزون سرطان به شکل موثری مقابله کنیم و به همه بیماران بیشترین شانس زنده ماندن در درازمدت را بدهیم، باید مطمئن شویم که اداره بهداشت از بودجه کافی برخوردار است.» به گفته او کلید نجات جان مردم و صرفه‌جویی در پول، پیش‌گیری است. از هر ۱۰ مورد سرطان بیش از ۴ تا را می‌توان با تغییر در سبک زندگی پیش‌گیری کرد.
سالی دیویس (S.Davies)، مشاور ارشد مسائل بهداشتی دولت انگلستان گفته که نرخ جان به در بردن از سرطان تا سطح بی‌سابقه‌ای در بریتانیا بهبود یافته است. الی رز (E.Rose)، مدیر روابط عمومی موسسه خیریه حمایت از بیماران سرطانی مک‌میلان، می‌گوید این ارقام جدید «چالشی غول‌آسا پیش روی اداره ملی بهداشت و جامعه انگلستان قرار می‌دهد. اگرچه ترک‌ها هم‌اکنون آشکار شده، اداره ملی بهداشت به زودی توان خود برای برآمدن از عهده افزایش شدید تقاضا برای خدمات بهداشتی را از دست خواهد داد. و این به آن معناست که حمایت سازمان‌هایی همچون مک‌میلان حتا از اکنون نیز حیاتی‌تر خواهد شد.
Guardian, Feb.03, 2015