وقتی آلبرت آینشتاین نظریه نسبیت عامش را رونمایی کرد نه برایش هورا کشیدند و نه تشویق و تحسینش کردند. تقریبا هیچ کس نمی‌توانست از عهده ریاضیات لازم برای درک ایده‌های انتزاعی او برآید و آینشتاین نیز در آن زمان هیچ مدرکی برای تایید‌شان نداشت. اما در یک قرنی که از ارائه نسبیت عام می‌گذرد، نظریه آینشتاین توانسته در آزمون‌هایی سربلند شود که هر بار سخت‌گیرانه‌تر شده‌اند. این نظریه همچنان بهترین تبیین ما از پدیده گرانش است و همه جور پیش‌بینی جنون‌آمیزی کرده است: گرانش در قبال تمام ناظرها رفتار یکسانی دارد و در واقع نتیجه خمیدگی بافت جهان یا پیوستار «فضا-زمان» است. درست همانطور که خودش حدس می‌زد، درستی مفاهیم و ایده‌های آینشتاین در هر مقیاسی از یک ساندویچ ۳۰ سانتی گرفته تا خوشه‌های کهکشانی با وسعت میلیون‌ها سال نوری، تایید شده‌اند. در این میان، با اینکه نسبیت عام مدارهای غیرعادی سیارات و رقص مرگ دوار بقایای ستاره‌های غول‌پیکر را توضیح می‌دهد اما با سیستم جهانی موقعیت‌یابی (GPS) به شهرت رسید. به گفته کلیفورد ویل (C.Will)، فیزیک‌دان دانشگاه فلوریدا، «ما هنوز داریم از همان نظریه‌ای استفاده می‌کنیم که صد سال پیش ابداع شد و عملکردش در شرایط و موقعیت‌های گوناگون همچنان به طرز شگفت‌انگیزی خوب است.» آنچه در پی می‌آید ۶ مورد از ایستادگی نظریه برجسته آینشتاین در برابر دشوارترین آزمون‌های فضا-زمان است.
عطارد، ترکی در چارچوب نیوتن
حرکت تقدیمی حضیض عطارد
با کشف سیاره نپتون در میانه قرن نوزدهم قانون جاذبه آیزاک نیوتن به عنوان بزرگ‌ترین پیروزی او تلقی می‌شد. در سال ۱۸۴۶ اوربن لووریه (U.Le Varrier)، ریاضی‌دان فرانسوی، دست به کار محاسبه اعداد مدار عجیب اورانوس شد که به نظر می‌رسید تحت تاثیر جرم سنگین دیگری باشد، و تنها چند ماه بعد اخترشناسان آلمانی نپتون را درست در همان جایی کشف کردند که قوانین نیوتن پیش‌بینی کرده بود. از قضای روزگار، یک ناهنجاری مداری دیگر بود که معلوم کرد ترکی در زره پولادین نیوتن وجود دارد، همان زرهی که آینشتاین به کلی منهدم کرد….
Discover, May. 2015